خرافه زدايي از عاشورا

مشخصات كتاب

نويسنده : حسن رهبري

ناشر : حسن رهبري

خرافه در وادي تعريف

اديبان فرهنگ نويس، درباره واژه «خرافه» معاني زير را آورده اند:- آنچه از ميوه چيده شود.- سخن خوش كه از آن خنده آيد.- افسانه، حديث دروغ، كلام باطل و افسانه اي كه اصل ندارد.- عقيده باطل و بي اساس.«خرافات» جمع «خرافه» است و آن نيز به تُرَّهات، داستان هاي شب، موهومات، سخنان بيهوده و پريشان كه خوشايند باشند، معني شده است. [1] .وجه تسميه اباطيل و اساطير به «خرافه» به طوري كه از روايات برمي آيد، از آنجاست كه در صدر اسلام، مرد پري زده اي (جن زده) به نام خرافه - از قبيله غدره - مشاهدات خود از پريان را براي ديگران بازگو مي كرد. از آنجا كه باور كردن چنين گفته هايي مشكل و غير طبيعي مي نمود، مردم سخنان او را دروغ مي پنداشتند و مي گفتند: «هذا حَدِيثُ خُرافَةٍ وَ هِيَ حَدِيثُ مُسْتَمْلِحِ كِذْبٍ». [2] يعني اين سخن «خرافه» است، هر چند كه دروغ نمكين است.در روايتي - درست يا نادرست - آمده است كه: روزي در حضور پيامبر خداصلي الله عليه وآله از حديث خرافه سخن به ميان آمد. حضرت فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ خُرافَةً إِنَّهُ كانَ رَجُلاً صالِحًا...». و سپس گرفتاري او به دست جنيان را توضيح داد. [3] .و در روايت ديگري از عايشه - همسر حضرت رسول صلي الله عليه وآله - نقل شده است كه:روزي پيامبر خداصلي الله عليه وآله داستاني را براي زنانش تعريف مي كرد. يكي از آنها گفت: گويا اين «حديث خرافه» است. حضرت فرمود: آيا هيچ مي دانيد خرافه كيست؟خرافه مردي از قوم غدره بود كه مدتي به اسارت جنيان درآمد و پس از آزادي و مراجعت، آنچه از كارهاي عجيب و غريب